برخلاف مواد مکمل سیمانی که مشارکت معدنی دارند، مواد افزودنی شیمیایی از روشهای متعددی، ویژگیهای معدنی خمیر را تغییر میدهند. مادامی که این مواد بهصورت صحیح انتخاب و استفاده شوند، ضمن مقرون به صرفه بودن میتوانند هر دو خواص تازه و سخت شدۀ بتن را ارتقاء دهند. حتّی تشخیص اینکه در یک بتن سازهای، نیازی به مزایای مواد افزودنی نیست، یک امر دشوار محسوب میشود.
البته تولید بتن با مقاومت متعارف از منظر فیزیکی بدون کمک مواد افزودنی کاهندۀ آب و کنترل کنندۀ گیرش امکانپذیر است. با این حال، کنترل زمان گیرش و اسلامپ میتواند بسیار دشوار باشد. با توجه به قابلیت حمل و نقل، بتنریزی، تراکم و پرداخت، بتنی که حاوی مواد افزودنی شیمیایی نیست، ضرورتاً باید مورد توجه شرایط زمانی و دمایی قرار بگیرد. اگر بتن بهطور مداوم بدون مواد افزودنی تولید شود، این امر میتواند بتن با مقاومت طراحی بیش از MPa 35 را به چالش بکشاند. در عمل، مبادرت به تولید، تحویل و بتن ریزی بتنهای با مقاومت بیش از MPa 50 بدون مواد افزودنی شیمیایی تا حد زیادی امر بیهودهای خواهد بود.