برخلاف مواد مکمل سیمانی که مشارکت معدنی دارند، مواد افزودنی شیمیایی از روش‌‌های متعددی، ویژگی‌های معدنی خمیر را تغییر می­دهند. مادامی که این مواد به‌صورت صحیح انتخاب و استفاده شوند، ضمن مقرون به صرفه بودن می‌توانند هر دو خواص تازه و سخت شدۀ بتن را ارتقاء دهند. حتّی تشخیص اینکه در یک بتن سازه­ای، نیازی به مزایای مواد افزودنی نیست، یک امر دشوار محسوب می‌شود.

البته تولید بتن با مقاومت متعارف از منظر فیزیکی بدون کمک مواد افزودنی کاهندۀ آب و کنترل کنندۀ گیرش امکان‌پذیر است. با این حال، کنترل زمان گیرش و اسلامپ می‌تواند بسیار دشوار باشد. با توجه به قابلیت حمل و نقل، بتن‌ریزی، تراکم و پرداخت، بتنی که حاوی مواد افزودنی شیمیایی نیست، ضرورتاً باید مورد توجه شرایط زمانی و دمایی قرار بگیرد. اگر بتن ‌به‌طور‌ مداوم بدون مواد افزودنی تولید شود، این امر می­تواند بتن با مقاومت طراحی بیش از MPa 35 را به چالش بکشاند. در عمل، مبادرت به تولید، تحویل و بتن ­ریزی بتن‌‌های با مقاومت بیش از MPa 50 بدون مواد افزودنی شیمیایی تا حد زیادی امر بیهوده­ای خواهد بود.