در نواحی کوهستانی حجم مواد راسب شده توسط رودخانه کم و ذرات، درشت و گوشه دارند. این رسوبات ممکن است از هر نوع سنگ و پا هر درجه مقاومت مکانیکی و خواص ژئوتکنیکی باشند. از طرفی آبرفت های قسمت های پایانی رود، به علت انرژی کمی که آب در این نواحی دارد، عمدتا از لای و روس درست شده است. با توجه به نکات فوق بهترین مصالح خرده سنگی را می توان در محدوده میانی یک رودخانه پرآب و پرانرژی جستجو کرد. قسمت اعظم شن و ماسه مصرفی کشورما از منابع آبرفتی بستر رود ها تامین میشود. ویژگی دیگر این آبرفت ها قابل ترمیم بودن آن هاست، به این نحو که بخش های استخراج شده در فصل سیلاب توسط رود جایگزین میشود.
وقتی رودخانهای از درهای پرشیب بطور ناگهانی وارد درهای کم شیب یا منطقهای مسطح و یا دشت میشود، بخشی از بار خود را برجای میگذارد. گسترش افقی این رسوبات معمولا بهمن و نسبتا کوتاه و به شکل مخروط باز شدهای است که راس آن متوجه بالای رود است. رسوبات این مخروط های آبرفتی که به آن «مخروط افکنه» هم میگویند، از راس به سمت قاعده نوعی جورشدگی را نشان میدهند.
رسوباتی که در زمان سیل در دشت های سیلابی برجای گذارده میشوند، علاوه بر جورشدگی کم و ریزی دانههایشان حاوی مواد آبی حاصل از فرسایش و شستشوی خاک های نواحی بالا دستاند. از اینرو، اینگونه آبرفت ها کمتر جهت تامین شن و ماسه ساختمانی استفاده می شوند و در صورت لزوم نیاز به دانه آرایی و شستشوی فراوان دارند. پهنتر شدن بستر رودخانهها در پایین رود که شیب رودخانه کم است، با تشکیل پیچ و خم هایی همراه است که به آنها اصطلاحا «مثانور» گفته میشود.
در طرف محدب بخش خمیده رود، به دلیل سرعت کم، جریان، آبرفت هایی گذارده میشود. این رسوبات بیشتر از ماسه ریز و گاه ذرات درشتتراند. از آن دسته از رسوبات مثانورها که از گسترش زیاد و مشخصات مناسب برخوردار باشند، میتوان مصالح خرده سنگی ریزدانه، مخصوصا برای تهیه ملات، بدست آورد.