اثرات مرگبار پرتوهای ساطع شده از چشمه های پرتو زا در آزمایشگاه های مختلفی (آزمایشگاه های تحقیقاتی فیزیک هسته ای، مراکز درمانی، مراکز غنی سازی اورانیوم و غیره) و تاثیرات غیر قابل جبران آن بر سلامتی انسان، همواره موضوع و دغدغه ی مهمی برای دانشمندان بوده است.
به همین دلیل از گذشته تا کنون مهندسین علوم فیزیک هسته ای و عمران در ارتباطی نزدیک، در پی این هستند تا از انعطاف پذیری ماده ی ارزشمند بتن در جهت ساخت سپرهای محافظ در برابر پرتوهای زیان آور استفاده کنند.
نکته قابل توجه این است که امروزه الزام توسعه و استفاده از انرژی اتمی بر همگان روشن است، به همین دلیل استفاده و تولید سپر های محافظ، به منظور جلوگیری از تابش اشعات مضر بر کسانی که در معرض مستقیم این تابش ها هستند اهمیت بالایی دارد.
از شاخص ترین اشعه های مرگباری که قابلیت نفوذ در اجسام مختلف را دارند؛ می توان به موارد زیر اشاره کرد:
اما دانشمندان دریافته اند که بتن سنگین با خواص ویژه و مقاومت بالای خود، در برابر تابش این اشعات همچون کوه استوار است.
بدیهی است برای استفاده از خواص بتن سنگین به منظور تولید سپر های محافظ، توجه و رعایت استاندارد های مربوطه ضروری می باشد. در خصوص استفاده از این بتن برای تولید تجهیزات محافظ، باید خاطر نشان کرد که هرچه وزن مخصوص بتن بیشتر باشد؛ سپر محافظ، مقاومت بالاتری خواهد داشت.
مقدار جرم مخصوص و آب مورد نیاز بتن محافظ پرتوگیر معمولا بر اساس نوع و شدت تابش تعیین می شود. از طرفی حفاظ موثر در برابر تابش نوترونی مستلزم هر دو عامل جرم مخصوص بالا و مقدار آب بالای پس از عمل هیدراتاسیون در بتن است.
در تصویر زیر به میزان عبور تابش های مختلف از اجسام متفاوت توجه کنید.