زمان گیرش و میزان حرارت آزاد شدۀ خمیری که شامل 100 درصد سیمان سرباره است ‌به‌طور‌ قابل توجهی کندتر و کمتر از خمیری است که حاوی 100 درصد سیمان پرتلند باشد. عملکرد بتن­ های ساخته شده از ترکیب سیمان پرتلند و سیمان سرباره، به شدت تحت تاثیر نرمی سیمان سرباره و مقدار قلیایی موجود سیمان پرتلند است. ‌به‌طور‌ کلی با افزایش مقدار محلول قلیایی در سیمان پرتلند، علاوه بر سایر خصوصیات مکانیکی، مقاومت نیز به میزان سریع­تری افزایش پیدا می­کند. در اروپا و روسیه، بتن ­های قلیا- فعال شده[1] که فقط دارای سیمان سرباره می­باشند با موفقیت تولید شده است (1989، Talling و Brandstetr). سرباره­هایی که حاوی مقادیر بالایی از آلومینات واکنشی (شیشه ­ای) هستند، می­توانند بر روی سطح بهینه SO₃ تأثیر­گذار باشد.

سیمان سرباره

SO₃ به‌واسطۀ ASTM C 989 به 4 درصد محدود می­شود که ‌به‌طور‌ کلی اگر مقدار آلومینات واکنشی در سیمان سرباره بیشتر از حدود 8 درصد نباشد کارآمد تلقی نمی­شود. با این حال، آلومینات واکنشی برخی سرباره‌ها بیشتر از 15 درصد می‌باشند.[2] دور از ذهن نیست که روزی مقدار فعلی SO₃  (4درصد) در آیین نامۀ ASTM C 989 تغییر کند.