تعریف بتن با مقاومت بالا (بتن پرمقاومت)

تعریف بتن  پر مقاومت

”بتن پر مقاومت“ به صورت یک قاعدۀ جهانشمول و از نظر عددی قابل تعریف نیست. ”مقاومت بالا“ یک اصطلاح نسبی بوده و تابع بسیاری از عوامل است که عبارتند از: کیفیت مصالح محلی در دسترس و شیوه­ های ساخت و ساز. نویسنده بر این باور نیست که بتن با مقاومت بالا از منظر عددی نیاز به تعیین و تعریف داشته باشد. به هر روی، در پایان این قسمت، محدوده ای از مقاومت که در نزد بسیاری از مرجع­ ها پذیرفته شده است و به عنوان آنچه که بتن با مقاومت بالا خوانده می‌شود پیشنهاد خواهد شد.

همان طور که گفته شد، مقاومت مطلقاً ویژگی ذاتی بتن نیست. این ویژگی نسبی است و به عواملی زیادی وابسته است. عوامل اصلی مؤثر بر مقاومت اندازه گیری شدۀ بتن عبارتند از: هندسه، اندازه، سن و تاریخچه عمل‌آوری آزمونه. سپس پارامتر­های تجهیزات آزمایش که عبارتند از: ظرفیت بارگذاری، سختی محوری و جانبی، نرخ و یکنواختی توزیع بار در بارگذاری و همچنین ملاحظات جغرافیایی.

تعریف بتن پر مقاومت

به‌طور معمول در مناطقی که بتن تجاری با مقاومت MPa 60 تولید می­ شود تا زمانی که حداقل مقاومت اندازه‌گیری شدۀ بتن در محدودۀ MPa 70 تا MPa 80 نباشد به عنوان مقاومت بالا درنظر گرفته نمی­ شود. در مقابل، در مناطقی که حد بالای بتن تجاری MPa 30 باشد، مقاومت MPa 40 ممکن است به عنوان مقاومت بالا تلقّی شود.

دلیل چنین تنوعی به دو عامل باز می‌گردد :۱- نیاز، ۲- توانایی. لازم به توجه است که بسته به نوع ساخت و ساز، ابتکار عمل طراحان، تعهد تولید کنندگان بتن و کیفیت مصالح بومی این عوامل به‌ صورت نسبی عمل می­کنند (۱۹۸۸، Albinger). تعریف بتن با مقاومت بالا بواسطۀ یک اندازۀ مشخص مقاومت در اصل یک خط انتخابی و دلخواهانۀ تعیین حدود است که نه عملی است و نه ضروری.