پومیس، نوعی سنگ آتشفشانی است و زمانی تشکیل می‌شود که گدازه های آتشفشانی با مقادیر زیادی آب و گاز از دهانه کوه آتشفشان خارج می‌شود. زمانی که حباب‌های گاز از سطح گدازه خارج می‌شود، گدازه کف آلود شده پس از خنک و سخت شدن به صورت سنگ بسیار سبک و متخلخلی از حباب‌های ریز گاز در‌می آید.
پومیس عموما کم‌رنگ بوده که این خود دلیلی بر وجود مقادیر بالایی از سیلیس و مقدار کمی آهن و منیزیم در ترکیب آن می‌باشد؛ این نوع پومیس عموما تحت عنوان زئولیت طبقه بندی می‌شود. استخراج پومیس هم به صورت سطحی و هم به صورت عمقی انجام می‌پذیرد. فرآیند استخراج و عملآوری پومیس بستگی به نحوه استفاده و کاربرد آن دارد. پومیس را می‌توان به صورت بلوک برش داده و خرد کرد.
چگالی پودر پومیس به میزان ۲ تا ۳ کیلوگرم بر دسی‌متر مکعب چگالی حجمی آن بالغ می شود، و چگالی توده غیر‌متراکم آن بین ۰٫۳ و ۰٫۸ کیلوگرم بر دسی‌متر مکعب در نوسان است. این بدان معنی است که پومیس بسیار سبک می‌باشد. ذرات پومیس گرد و زاویه‌دار بوده و تا قطر حدود ۶۵ میلیمتر نیز یافت می‌شود.
کاربردهای پویس در ساختمان
پومیس به صورت گسترده در ساخت مواد ساختمانی سبک، مانند بلوک‌های بتنی نسوز با چگالی پایین و عایق استفاده می‌شود. وقتی پومیس به عنوان ماده افزودنی با سیمان مخلوط می‌شود، ذرات بسیار ریز آن به نام پوزولان آهک مخلوط شده و ماده بتنی سبک وزن، نرم و گچ مانندی را تشکیل می‌دهد که سابقه استفاده از این نوع مصالح به دوران روم باستان بر‌می‌گردد.
